Dertig graden dag en nacht. In of uit de zon, het maakt allemaal niet zoveel uit. Eerst dacht ik dat de thermometer stuk was. Hij beweegt niet. De vochtigheidsgraad moet ook dicht tegen de 100% aanleunen. Bewegen is dodelijk. Bij elke stap die je zet gutst het zweet uit je poriën en stroomt het in beekjes langs huidplooien en oksels je lichaam af.

Marie Claire heeft er geen last van. We slaan een gezellige Vlaamse babbel voor haar winkeltje ergens in de buitenwijken van Lomé. Na de adoptie van haar Togolese zoon, een 25 jaar geleden, en na zich ontdaan te hebben van haar lastige man en dominante moeder, is ze hier komen wonen en nooit meer teruggekeerd. Eerst verkocht ze wat kleine huishoudspulletjes, daarna tonnen cement, mais, ijsblokjes,…. Nu houdt ze nog enkel haar klein kruidenierswinkeltje open, verkoopt geiten, schapen, eenden en hanen…en is gelukkig. Meer geintegreerd kun je alleszins niet zijn. En als we de mensen zien langskomem voor een paar blokjes ijs, wat koekjes en snoepjes voor cinqcent francs, beginnen we het ook echt te geloven en groeit onze sympathie voor deze Brusselse dame.

Overland onderweg naar zuidelijk Afrika, bots je na enige tijd altijd weer op dezelfde avonturiers. Allemaal leuke mensen die ieder op hun eigen manier de doorsteek maken. Vaak zie je weken niet en hoor je enkel hun whereabouts via de sociale mecia. Hier, voor de grens met Nigeria, stropt het hele zootje samen. De Duitsers op hun motorfiets, de Engelsen met hun twee zonen in hun grote truck, de Nieuwzeelander  op de moto, de Hollanders en New Jerseyers met hun Landrovers. Nos compagnons de route. Zoekers, romantici, idealisten, Einzelgänger,…. Vrienden voor het leven ook. Nigeria is no go area. Al geruime tijd en het wordt alleen maar slechter en ook moeilijker om visa te krijgen. We don’t issue Tourist Visa because we can’t guarantee you a safe passage. Zoveel is duidelijk als gisteravond de bende aan het strand verzamelt en de wildste verhalen worden gedeeld.

No country for old men! Als we eenmaal terug aan land gaan in Libreville Gabon, rijden we stilaan in The Heart of Darknes! Het kleine boekje van Konrad is de bijbel voor al wie doorheen Centraal Afrika rijdt. Het koloniale verleden van ons kleine landje onder het bewind van Leopold II, wordt er in al zijn lelijkheid, onmenselijkheid en donkerte blootgelegd. Later werd dit de basis voor het scenario van de surrealistische film Apocalypse Now. Een film die het regime van Pol Pot ( what’s in a name) in Cambodja weergeeft. Niet echt om fier op te zijn …….