Oneindig veel goeie muziek is er door de mens gecreëerd. Een wonder van de natuur en een genot om naar te luisteren. Een paar nummers zijn momenteel brandend actueel. Als Tracy Chapman Talking about the  Revolution zingt of Imagine van John Lennon passeert, kun je niet anders dan beseffen dat deze onderwerpen van alle tijden zijn.

Tom Waits is nog zo één van mijn helden. De manier waarop hij The piano has been drinking zingt, is zo origineel en echt dat je het beeld van de lege kroeg net voor het sluiten er onmiddellijk  bijkrijgt.

We rijden nu al enkele weken door Ghana en passeren de ene roadblock na de andere. Kerst en Nieuwjaar zijn pakjesperiodes en ook voor de arme Arm  der Wet  is het niet anders. Onverstoord, meestal gezellig, soms een beetje assertief  grimmig vragen ze je hen iets te geven. Negeren en vriendelijk  blijven lost dit meestal probleemloos op. The P. has  been drinking en dat maakt hem nog iets stouter en doortastender dan normaal. Hier helpt geen vriendelijk gesprekje over de trip die je maakt en hoe lang je al onderweg bent en waar het avontuur naartoegaat.

Give me your Driver’s License en hij ploft in zijn stoel naast de weg om prompt zijn roes te beginnen uitslapen. No Time to Waits, denk ik! We hebben nog een eind te gaan en er gaan nog een reeks van die verkeersvertragers volgen. Hij wil geld!, komt Kris me even later vertellen en ik heb hem een paar biertjes in ruil beloofd. Ik heb het gehad, maak een Uturn met de Landy en roep hem toe dat ik wel terugrij naar het dichtstbijzijnde politiebureau. Niet doen! Hij springt op uit zijn roes en zijn stoel en ontploft. Ik wordt volgespuwd. Stank en agressie worden in mijn gezicht gebraakt. Hij slaat zijn platte hand naast mijn hoofd op het stalen koetswerk van ons tijdelijk huis, de Landy. Het gonst in mijn oren. Don’t talk back!, wordt me aan de andere kant door een wijze man toegefluisterd, Don’t talk back!  En gelijk heeft hij, want dit wordt gevaarlijk. The P. Has been drinking en too much is erover! Zijn overste komt op een brommertje aangereden en overtuigt hem uiteindelijk het rijbewijs terug te geven. We hebben een lesje in onderdanigheid gekregen en rijden nederig en met een dubbel gevoel de volgende roadblock tegemoet.

Twee vrolijke hollandse meiden spreken ons toe. We ontbijten in The Little Acre  net buiten Aburi. Wifi is de reden. En de kinderen!                               Ze zijn hier op vakantie en bezoeken de ouders van één van beiden, afkomstig uit de Voltaregio. Nederland is veel te moeilijk, gooit ze ons goedlachs toe. Ik ben verloofd met een jonge Ghanese zakenman en kom hier definitief wonen. De andere twijfelt nog en ziet vooral de voordelen van een leventje in het Noorden. Even later komen nog vier duitse Schönen aan tafel zitten. Ook zij worden vergezeld door enkele gladde jongens. Die Zukunft liegt im Afrika!

Und warum nicht?!

And for a very special friend, who’s recovering at this very moment in the hospital,…… Yes, it’s not impossible!