Ghana is onafhankelijk geworden in 1957. Een paar jaar later, in 1960, hadden ze hun eerste president. Daarvoor fungeerde de Britse Queen als staatshoofd. Hoe de Britten destijds hun kolonies installeerden, struktureerden, hun kultuur oplegden, daar kunnen de Fransen nog een lesje  van leren. We logeren bij een Ghanese Brit in een van de chiquere buitenwijken van Kumasi. Hij geeft ons een uiteenzetting over de superioriteit van de Britten en de onkunde van zijn eigen volk. Met een leuk brits accentje en een goeie dosis humor en zelfspot omschrijft hij hoe de Ghanezen leven en vooral niet werken, corrupt zijn. Dan liever wonen in een klein Chinatown hier, voegt hij er vol overtuiging aan toe. Die werken tenminste en zorgen voor wat sfeer. De mensen leven hier maar wat op straat, spulletjes van niets verkopen en zien dat ze de dag rondgeraken. Mugabe is voor hen een held. Hoe die de blanken heeft buitengekregen! Harare is een moderne modelstad. Spijtig toch van de commerciele boerderijen. Dat was een foutje en misschien wordt hij nu toch wel wat oud en is het tijd om te gaan. Zijn pleidooi is niet te stoppen en nog gezellig ook.

Cape Coast lonkt. Na een maand in het droge binnenland, is het tijd om terug wat iodium op te doen en de zilte lucht van de zee op te snuiven. De harmattan, een droge woestijnwind die stof meevoert, vermengd met het roet van de continue bushfires, hebben onze luchtwegen danig geteisterd. De zon zit verscholen achter een grijze mist.

Het is eind jaren vijftig. Een gezonde boerendochter uit de stad en een jonge kerel getekend door de oorlogsjaren, proberen hun lot te veranderen en, aangetrokken door de diamantkoorts, pakken ze hebben en houden en nemen de pakketboot  richting Ghana. Accra wordt hun nieuwe thuis. Het is er vochtig en warm. Een gezin wordt gesticht. Twee zonen worden  in tropische omstandigheden op de wereld gebracht. Malaria, tyfus en andere black fevers liggen op de loer. Het wordt onhoudbaar en als de onafhankelijkheid van Ghana goed en wel een feit is en de eerste president gaat ingehuldigd worden, spreken ze af een nieuwe nest te bouwen in hun thuisland. Een feestje wordt gebouwd. Het vuurwerk knalt. Negen maanden later staat er Made in Ghana op het geboortekaartje van hun derde kind. De golden sixties breken aan en vrij snel staat er een modern huis met tuin en auto voor de deur.

Kris komt thuis en zo voelt het ook. Hier begon het allemaal een dikke vijftig jaar geleden. Queen Elisabeth huldigt begin juli 1960 de eerste president Khruma in en enkele weken later wurmt ze zich een weg doorheen de veel te smalle uitgang richting openlucht. Een wonder is geschied!

We lopen richting Amonabu op het strand, verlaten eerst het privé-strand van het resort met dezelfde naam om dan de eerste kleurrijke vissersboten en even verder de eerste tekenen van bewoning tegen te komen. Plastiekresten allerhande drijven in het water, liggen opgehoopt  aan de rand van de beukende zee. Twee meisjes zitten gehurkt op het strand en kijken ons neutraal aan. Geen glimlach, geen vriendelijk welkomstwoordje. Hoopjes menselijke faeces liggen her en der verspreid in het zand.  Dit is duidelijk het openbare toilet van het dorp. Kinderen spelen naakt tussen de afval, geiten knabbelen aan plastiekzakjes, grote worsten, kleine worsten, ….

Van noord naar zuid zijn we doorheen Ghana gereden. Kris waant zich de vrouw van de vorige Franse president Sarkozy. Bruni, Bruni!, worden we langs alle kanten toegeroepen. In Senegal was onze roepnaam Toubab, in Mali en Burkina noemen ze je gewoon Les Blancs en hier is het Bruni.

In Anomabu worden we gewoon aangestaard. In het dorp liggen de riolen open, de mensen zien er niet gelukkig uit, moe en ongezond. Het is hier één van de armere regio’s van Ghana. Vroeger werden van hieruit slaven verscheept richting Nieuwe Wereld. Fort William was een verzamelplaats voor hun vertrek. Hetgeen achtergebleven is spiegelt zich nu, zoveel jaar later, aan die nakomelingen die vanuit Amerika naar hier op reis komen om hun roots te ontdekken. Veel is er niet veranderd, denk ik. Wat denken zij ervan? To be made in Ghana!?