Ons broodje was gebakken! Dat dachten we toch toen we voor het eerst de thermometer in de oven naar de 200°C zagen neigen. Nu, een week later, hebben we met de hulp van twee kruiwagens gekliefd ‘stekskeshout’ op een paar uur tijd de temperatuur in de omgebouwde mazouttank opgedreven tot 220°C. Met een fatalisme dat grenst aan het ondoordachte, zoals je dat alleen in Afrikaanse landen nog vaak tegenkomt, worden de drie met zorg geknede zuurdesembroden met de schietplank op de hete vloer in de oven geschoven. Het is hier alles of niets! Met vijf vlindermoeren wordt de patrijspoort hermetisch dichtgeschroefd om driekwart uur later de gebakken broden er terug uit te halen! Hoezee, hoera, driewerf joepieee! De geur van aangebrande korsten stoomde al uit de spleten en nu de waarheid aan het licht komt, blijkt onze vrees bevestigd. Een beetje zwartgeblakerd, net niet verkoold baksel wordt uit de oven tevoorschijn getoverd. Een grondige analyse dringt zich op om in de toekomst de productie te verbeteren. Inspiratie en informatie rond het ontstaan en de ontwikkeling van natuurlijke gisting, graansoorten, bakwijzen,…worden gezocht en gevonden.

Puur esthetisch valt er weinig op aan te merken. De kleurschakeringen en barsten van de krokante buitenkant maken het plaatje aantrekkelijk genoeg om de onmiskenbare defaults te verdoezelen.Zelfs inwendig, eens de verbrande korst doorgesneden, verschijnt een op een mooi broodje gelijkende inhoud. Vast en toch luchtig! Een stukje belegen kaas erop en een traditioneel tussendoortje biedt zich aan. Zuurdesem is bovendien uitstekend voor het behoud of herstel van de darmflora.

De marathon is gelopen! Toch kan het beter en moet de efficiëntie hoger om met regelmaat de volle afstand te overbruggen. Ondertussen regent het plots depressies en krijgt een fietser alle sportprijzen die er uit te delen zijn in een annus horribilis van ‘teveel is trop en trop is teveel’.

Het zijn de gevleugelde woorden van VDB zaliger. Miljardair in Belgische franken, worstenfabrikant en minister van Landsverdediging in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Hij bouwde een imperium uit met de welwillige steun van de naar bloedworsten hunkerende soldaatjes van het Belgische leger. Toen hij ontvoerd werd door Patrick Haemers en geïnsinueerd werd dat hij daar misschien zelf had toe aangezet, werd het hem teveel! ‘Trop is teveel en teveel is trop!’ , sprak Van den Boeynants toen hij bij zijn bevrijding de pers te woord stond. Haemers zelf hing zich op aan een chauffage in zijn cel zonder ook maar één woord over de betrokkenheid prijs te geven. Waar of niet waar!? Wie zal het zeggen…
Tot zover en wordt vervolgd!
,