Fuck the system! Jan Mulder is er boven de rest mee uitgestegen. Boskamp uit de ploeg gespeeld. Een spits staat net iets meer in de belangstelling dan een schoffelende middenvelder. Zijn boek ligt hier voor mij en het is wel amusant zo af en toe een paar blz te kunnen lezen. We wachten op het visum voor Ghana en hangen een beetje rond in een Auberge van een jonge Zwitserse idealiste. Ook Christan, de Duitse verkoper van bussen, loopt hier wat te ijsberen. Zijn laatste bus raakt maar moeilijk verkocht en hij wil koste wat kost voor de feestdagen terug in zijn Heimat zijn.

New york heeft zijn Twin Towers, Brussel zijn Inno, Parijs zijn Eiffeltoren en Bamako zijn Radisson. Alleen de twee laatste staan er nog. Voor hoe lang!? De stad heeft zijn onschuld verloren, net zoals het grootste deel van W.Europa. De klimaatconferentie wordt plots ernstig genomen. De wereld lijkt wakkergeschud uit een lange, verslavende, kapitalistische  droom. De bubbel is opengespat als een dikke, etterende, onverzorgde  zweer. Het pus ligt op straat en kleurt onze angstdromen. De idee dat armoede, honger,  geweld en ongelijkheid ver van ons liggen en enkel op TV of in sociale media aan bod komen, is voorbij.

Een waterpomp hier, een hospitaaltje daar, een kippenprojekt waar ze uiteindelijk zelf de arme beestjes beginnen op te eten. Het heeft iets zieligs. Goed bedoeld en goed voor ons geweten. West Afrika ligt werkelijk bezaaid van dit soort goedbedoelde initiatieven. De rijkdom verdelen, anders komen ze het pakken. Dat we het zover laten komen voor het te beseffen, is eigen aan ons kapitalistisch denken.

En dan moet ik terugdenken aan mannen als Che Guevara. Helden van net voor onze tijd, maar nog altijd springlevend. Zijn beeltenis plakt ook hier her en der op een verhakkelde bus of taxi. Sommige uit mekaar hangende, zwarte rook hoestende Mercedessen dragen een Belgische sticker of een reclame van één of ander Kempisch vleesbedrijf. Anderen dragen een boodschap uit. God is groot! Allah is one! Of gewoon de zwart-wit beeltenis van het gelaat van Che op een rode achtergrond. Niet kapot te krijgen. Niet Che en ook niet die Taxi’s. 1.000.000km op de teller die er niet meer inzit. Is er een revolutie aan de gang, proberen wij verkrampt de poorten te controleren van Fort Europe.  Push the button!, hoeft niet meer want dan gooien we onszelf plat. Toch één goed ding aan deze rotzooi. Al die overtijdse, onder een dikke laag stof liggende kernkoppen kunnen nu wel ontmanteld worden. Wie spreekt er nog over kernwapens en nucleaire dreiging. Terrorisme in onze steden en straten is de nieuwe oorlogsvoering. Makkelijker en efficienter, zo blijkt.

De broussekapper is net langs geweest. Een propere haircut met schaar en vingers handig uitgevoerd voor 1000CFA. Zoek het maar op. Het is geen geld!

Frisse coupe en frisse kop. Thank you, Mamadou!