In 1878 wandelde een ezelin genaamd Modestine met Louis Stevenson tweehonderd kilometer door de Cévennes. Ze had moeite om het tempo traag te houden want het was gekend dat Stevenson een zwakke gezondheid had en daarom besloten had als Schot als God in Frankrijk te gaan leven. Hoe hard hij ook porde, mepte, zweepte en prikte, ze bleef hem sparen en ophouden om hopelijk na 12 dagen het einddoel te bereiken.
Het moet gezegd… er zijn enkele vindingrijke items in zijn bagage die ook nu in een ASadventure-winkel zouden verkocht raken.
In juni 2022 zijn we met zijn twee, Chris en ik, ongeveer net zo lang wandelend onderweg van Porto naar Santiago. Niet met een ezel en minder zwaar bepakt gaan we de kust af. Chris draagt 4kg bagage in een rugzak. Ikzelf beperk het tot 3,5kg aan een heupgordel. We gaan ons deze keer niet overbelasten, slapen in de openbare albergues, nemen de tijd voor een goed ontbijt en een overheerlijke koffie om dan vriendelijk maar met aandrang de deur te worden gewezen door de plaatselijke kuisvrouw. Eens onderweg passeren we al snel zwaarbeladen boetedoeners (ze bestaan nog steeds) , ontbijters op de eerste terrasjes langs de kustweg en worden al gaande de eerste verhalen gedeeld.

Afwijken van routes, is een sport. Verloren lopen is nieuwe wegen ontdekken. Een oude man zoekt het pad en vraagt ons welke weg wij uitgaan. Santiago!, is het antwoord. Maar we gaan wel de rivier volgen en niet de schelpjes en gele pijltjes langs de weg. Oké! Can I follow you! Even later wordt de recente geschiedenis van Polen en van de Pool zelf stap voor stap herinnerd en aangevuld vanuit zijn persoonlijke ervaring. Hij groeit op als kind achter het Ijzeren Gordijn. Als jonge student komt hij in aanraking met Solidarnosc en de uiteindelijke val van De Muur. Mag gaan studeren in de USA, beëindigt zijn opleiding tot arts en keert terug naar Polen. Hij vindt het zijn plicht om zijn land mee te laten genieten van de kansen die hij gekregen heeft en is daar nu nog steeds dankbaar voor. 72j is hij nu en hij voelt dat de huidige generatie en zelfs zijn eigen kinderen in Polen onvoldoende beseffen welke weg er is afgelegd. Ook de politieke klasse is daar nog weinig mee bezig en gaat de foute kant uit, besluit hij. Weer tien kilometer verder en tijd voor een Portugees broodje!

Nu…Modestine de ezelin ging er, ook zwaarbepakt, in 1878 vanuit dat Louis Stevenson op zijn minst de weg kende of zich toch enigszins had voorbereid op zijn tocht door dit onherbergzame stukje Frankrijk. De weinige dorpen die zij onderweg passeert zien dan ook eerder een ezeltje met een gekke landloper passeren en tonen weinig gastvrijheid. Meermaals loopt zij bij valavond verloren in een bos (Modestine mag zelf gewoon de meeste begane weg kiezen) om dan misnoegd door hem te worden achtergelaten, vastgeknoopt aan een boom. Uiteindelijk keren ze samen uit pure noodzaak gewoon terug naar het vertrekpunt van diezelfde dag.

Veel beter kan het niet worden! Van 14km op dag 1 gaat het naar 17 dan 20km en na een week zitten we moeiteloos rond de 25 wandelkilometers per dag. Het sfeertje zit goed. Een allegaartje verzamelt zich samen rond de albergues en op de terrasjes voor een gezellige babbel. Soms is er teveel volk en kan de plaatselijke verantwoordelijke het met moeite bijhouden. Iedereen is moe, wil die schoenen en sokken uit en als dan de bedden vol zijn of net niet, dan kan je nog een uur ongewassen vuil buiten wachten op een eventuele annulatie. Ofwel wandel je verder met de hoop in de volgende albergue een vrij bed te vinden!

Modestine in 1878 en Chris in 2022 vertonen veel gelijkenissen. Uiterlijk zijn de verschillen groot. Wat het EQ betreft kunnen zowel Stevenson als ik nog een lesje van de dames leren. De voorbereiding van de tocht was in 1878 en is ook nu meestal in grote lijnen gepland, maar wordt zelden gevolgd. Modestine, de ezelin, wordt anderzijds wel heel slecht behandeld en staat op een dieet van zwart brood…. Stevenson eet wit brood! Wij het lekkerste zuurdesembrood van de wereld!