Er was eens een man op weg. Een zoektocht als geen ander. Zo eentje dat het leven meer dan ontstijgt. Hij kruipt na een wild avondje op het dak om te tonen dat hij goed kan klimmen. Buizen, dakgoten, arduinen drempels,… Maar hij vergeet dat hij niet kan en nooit zal kunnen vliegen. Met een gebroken lichaam zoekt hij nu verder de weg. Sylvain Tesson is de dader en het slachtoffer of geen van de twee. Hij zet zijn avontuur verder en neemt rust en stilte nu als een natuurlijk gevolg van het lichamelijk falen. Urenlang ligt hij op de loer, wachtend op een dier dat nooit tevoorschijn komt. Herkenbaar en zalig! Of niet…

Er was eens een verre vriend die heel goed wist dat hij niet kon vliegen. Hij nam het niet zo wijze besluit om zijn kinderen te laten zien hoe hij decennia geleden en tientallen kilo’s lichter na een nachtje stappen thuiskwam, naar het balkon sprong, zich gezwind naarbovenhijsde en dan welgemutst zijn roes in bed ging uitslapen. De 100kg zware arduinen balk zat los en viel los op zijn hoofd!

Er was eens een droom waarin ik kon vliegen. Echt dan! Mezelf had ik een techniek aangeleerd die niet alleen fysieke vaardigheid, maar bovenal een supramentale kracht vereiste om vanuit het bed van de grond op te stijgen en zo eenvoudig zonder armgezwaai of aangeplakte veertjes icarusgewijs boven alles en iedereen uit te zweven. Een unieke ervaring! Alleen het van de grond komen is moeilijk en soms lukte dat ook gewoon niet! Ontgoocheld werd je dan wakker, ook nog eens beseffend dat het toch maar gewoon een droom was. Vaker lukte het wel…in de droom. Bij het ontwaken probeerde ik dan gewoon terug te keren en zo fictie dichter bij realiteit te brengen. Zoals in Inception met de realiteit een loopje nemen. Nooit heb ik eraan gedacht om dat eens met de ogen open te proberen. En gelukkig maar!

In ‘De geschiedenis van het pad’ schrijft de Noor Torbjørn Ekelund het verhaal van zijn eerste wandelingen in de achtertuin van zijn grootouders. Tegelijk verweeft hij het ontstaan van paden in de geschiedenis van de mensheid en zijn eigen leven in het verhaal. Hij haalt het wereldberoemde gedicht van David Frost ‘The road not taken’ aan om het toeval van het kiezen van een weg en de gevolgen ervan te benadrukken. Hij zegt dat jarenlang het gedicht een inspiratiebron was voor avonturiers die ‘the unbeaten track’ wilden bewandelen. De drang naar het onbekende, onbegane, nieuwe!

‘Fout!’, zegt Ekelund. De keuze die de dichter wil voorschotelen gaat veeleer over de weg die je niet inslaat. The road not taken! En de drastische gevolgen die dat kan hebben. Het leven ziet er helemaal anders uit als je de andere weg inslaat. En wat heb je dan wel of net niet gemist! Zoals Sylvain en mijn verre vriend…

Oraait!