Er was eens een vriend/vijand die jaarlijks vriend en vijand verbaasde door, na weken onafgebroken en overdadig eten en drinken rond Kerst en Nieuwjaar, het besluit te nemen om nooit meer te drinken! Nooit meer eten lag om puur fysiologische redenen wat moeilijk. En wat het drinken betrof: het ging hier enkel over alcoholconsumptie.

Gisteren sloeg ik de krant open (een papieren exemplaar). Tegenwoordig sla je de Ipad open en tik je op de app die je leidt naar een digitale krant met artikels… Aldus gebeurd, valt mijn goede oog op een artikel met als titel: Anthony Hopkins staat al 45jaar droog! Wow!, dacht ik, Hopkins is één van mijn favoriete acteurs en als hij dat kan, moet mijn vriend/vijand dat ook kunnen.

Naar jaarlijkse gewoonte mobiliseerde mijn vriends’/vijands’ vrouw het ganse gezin en sympathisanten om een zuiveringsperiode aan te kondigen. Vasten in de letterlijke betekenis van het woord: alcohol, koffie, suiker, vlees en nog wel wat ander lekkers wordt als toxisch beschouwd en geëlimineerd uit het dieet. Wat rest is water aangevuld met verse groenten, zaden, noten en fruit. De rijke kippenmengeling of betere konijnenvoeding wordt vanaf dat moment tot Pasen zijn eten. Dat dit vriend en vijand verbaasde, verbaast mij helemaal niet en dus dacht ik bij het lezen van het artikel van Anthony Hopkins, waarom zou ik het zelf eens niet of beter wel proberen.

45 jaar nuchter zijn is, buiten het feit dat het een onmogelijke opgave lijkt, net wel een zinvolle uitdaging. Het vraagt een oneindigheid in termen van ‘voor eeuwig en altijd’ alsof je onsterfelijk bent. Concreet betekent dit dat als ik nu beslis om voor 45 jaar de boel droog te leggen, ik er 110 ben voor ik Anthony Hopkins evenaar. Ongelooflijk! Een lichte duizeling overvalt me en enige nuance moet toch gemaakt worden bij deze queeste, nl. het feit dat Anthony Hopkins nu de tachtig is gepasseerd en zijn nog resterende leven vult met schilderen, boeken lezen en zo nu en dan zijn karakterkop en stem uitlenen voor een film. Hij nam de intentie om geen alcohol meer te drinken op de leeftijd van een jonge veertiger. Zijn drankgebruik was op dat moment zo excessief dat de destructie van lichaam en geest onomkeerbaar zou worden. Bovendien werd hij een geseling voor zijn omgeving. Veertig jaar geleden was ik daarentegen een jonge twintiger. Het leven ligt op die leeftijd aan je voeten. Anarchy! Links dragen in een peau de pêche olifantenbroek! Bewustzijn komt vééél later, als dat nodig en zinvol wordt.

Mijn vriend/vijand vond deze jaarlijkse vastenperiode een zaligheid. Een aangenaam intermezzo in een gulzig leven. De eerste ochtend na het besluit stond hij altijd als herboren op uit bed. Één en ander speelde zich overduidelijk tussen de oren af, maar dat vond hij bijkomstig gezien het resultaat. Drie maanden later kon het leven zich terug als vanouds hervatten, toch!? Zijn vrouw had hem op water en brood kunnen zetten, zelfs dat zou hij geaccepteerd hebben!

Niks is voor altijd! De vriend leeft nog. De vijand is op sterven na dood. Af en toe steekt hij nog even de kop op alsof hij opstaat uit het graf om me even aan iets te herinneren. Dat zullen we binnen 45 jaar weten, maar intussen is het toch een goed begin…van een nieuw jaar. 2065 ligt aan de horizon!