F the system and croccurries

De ronkende generator van de buren slaat af, een alarm niet veel verder doet de omgekeerde beweging en begint te loeien, de filterpomp van het zwembad begint te slurpen. Ik open één oog en zie de rode schakelaar oplichten. Het is tien uur s’avonds en er is terug stroom. Sinds Nieuwjaar leven we van de ene stroomonderbrekingen naar de andere. Kris begint brood te bakken zoals een echte, oude warme bakker, dus s’nachts. De administratie en online-aktiviteiten hervatten als er electriciteit voorzien wordt. S’morgens om 5 of 6 slaat het systeem gewoon terug af en is de ijskast en diepvriezer net voldoende afgekoeld om de volgende onderbreking te overbruggen. Een leven ziet er anders uit voor en na, tussen en rond de stroomonderbrekingen. Aktiviteiten en de graad ervan veranderen naarmate er energie door dunne koperen draadjes wordt gestuurd. En zelfs die worden geviseerd. Vooral op het platteland worden kabels meegenomen, maar ook in de stad hoor je af en toe van een koperdiefstal.

stoofpotje van koeienmaag.

De prijs van het goud staat dan weer historisch hoog en dat zal de vele gouddelvers een hart onder de riem steken. De zoektocht naar metalen en andere grondstoffen is zo oud als de mensheid. De honger naar lijkt alleen maar groter te worden. De grote naties verdringen zich op de weg naar wat broodnodig is om hun economieën van zuurstof te blijven voorzien. En daar is het nu net dat het schoentje wringt. Zuivere lucht wordt een probleem en ook dat gaan we dan maar importeren. Waar geld is, is voor alles een oplossing. Toch nog eens even de speechen van Greta Thunberg erop nalezen!?

On our way to the airport.

Krokodillen zijn reptielen en heel oud. Een kop met een lange staart of een lange nek. Het is maar van welke kant je ze bekijkt en welk stuk je het meest interesseert. Onze Hollandse krokodillenvleesleverancier net over de grens in Botswana vertelt dat de staart naar kip smaakt en de fillet naar vis. Voor mij is het dier één lange ruggengraat en zie ik niet direkt een overgang. Onbelangrijk eigenlijk want het beest smaakt gewoon naar wat het elke dag te eten krijgt, nl. dode kip. Als smakeloos vlees goed gekruid wordt kan je er alle kanten mee uit. Toch zie ik vooral dode kippen met hun poten aan een touwtje aan de tak van een acacia hangen, als ik weer een stukje tussen mijn tanden steek. Het is een curry van krokodil en Kris zet het pruttelende potje met enige fierheid op Instagram. Croccurry! Zo hoort dat of je het nu liket of niet!

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s