Op de auto staan momenteel 270.000km waarvan we er 800 keer honderd zelf gereden hebben en dit hoofdzakelijk op afrikaanse wegen. Dat de kwaliteit van die wegen er de laatste eeuw enorm is op vooruitgegaan,  kan geen verrassing zijn en is een genot. Het maakt de lange verbindingen tussen de bezienswaardigheden er een pak makkelijker op. Landen als Namibië en Botswana zijn zo uitgestrekt dat een reis erdoorheen algauw 5000km extra op de teller aangeeft. Alleen hier ten noordwesten van Bulawayo kan je eindeloos van het ene wildpark in het andere rondrijden en grenzen passeren alsof het één van je geliefkoosde bezigheden was. Honderden roadblocks zijn we gepasseerd en evenveel verhaaltjes zijn er verzonnen om de lokale politieman te lijmen, gunstig te stemmen of af te leiden. Nu zijn ze weg. Andere tijden.

Net ‘Honderd jaar eenzaamheid’ van G.G.Marquez gelezen. Misschien honderd jaar te laat, maar toch zo actueel en fantastisch dat het geen seconde verveelt. Een aanrader in periodes van maatschappelijke verandering en instabiliteit.

De honderd beste foto’s worden geselecteerd. Meer kunnen dat er niet zijn. Als je, wegens plaatsgebrek, alsmaar blijft deleten, besef je hoeveel er tijdelijk goed zijn als herinnering, maar algauw verslappen en de aandacht verliezen. Slechts enkele blijven.. De juiste kadrering, kleuren en licht. Voldoende elementen die de aandacht trekken, zoals deze…

Honderd keer heb ik, eerst met een engelengeduld, later met iets meer autoriteit, aan Mbo proberen uitleggen waarom er niet in de volle zon met water mag gesproeid worden. Jonge blaadjes, hele éénjarige planten en net afgereden gras verbranden terwijl je er staat naar te kijken. Toegegeven, de overgang van het urenlang met de spuit in de hand elke vierkante meter gras bewateren naar het semi-automatisch sproeien, is niet in een handomdraai gemaakt. Bovendien is een grote sproeier iets té zelfstandig en kan een kleintje, dat hooguit 10 vierkante meter bestrijkt, om de vijf minuten verplaatst worden. Vooral aan de straatzijde ziet het gras dan groen!? Daar speelt het sociale leven in de buurt zich af. De bewoners rijden in hun proper blinkende auto’s elektrische poorten door van en naar de shopping mall of hun werk. De tuinmannen hebben dan het kot vrij om gezellig te palaveren onder de jacaranda’s. We kennen ze ondertussen allemaal en wuiven ze vriendelijk en passant toe.

De beste 100 of de HONDERD beste!

 

 

Honderd verhaaltjes, honderden lezers uit een vijftigtal landen, duizenden weergaven sinds begin 2015.  Drie volle jaren zijn gevlogen. Het lijkt een eeuwigheid en toch was het gisteren nog inpakken en wegwezen uit België. Het is een op- en afgaan. Nooit eerder slingerden we vaker tussen warm en koud, nat en droog, wit en zwart, noord en zuid, druk en stil, blauw en grijs, oud en nieuw, leven en dood, vertrouwd en onbekend, natuur en …. Ondertussen blijft het gevoel dubbel en is het altijd even thuiskomen, hier in Bulawayo. Nochtans heeft het zoveel te bieden en bots je overal ter wereld op interessante, geëngageerde en leuke mensen.

 

 

Honderden indrukken, kleuren, smaken en geuren. Honderd jaar Mugabe had ook gekund, maar gelukkig heeft het lot-met een beetje hulp van het leger- er anders over beslist. Een last van honderd jaar is van de schouders gevallen en de opluchting staat op ieders gezicht te lezen. Het enthousiasme werkt aanstekelijk en geeft het land een nieuwe vibe. Ondanks het feit dat er nog wel te klagen valt, uit men het niet meer. Het zwembad krijgt een facelift, de daken worden geschilderd, de straten gekuist, nieuwe kabels getrokken, ….binnenkort misschien nieuw geld. Als er binnen enkele maanden nieuwgedrukte honderddollar biljetten uit de muur gespuwd worden, zal niet iedereen tevreden zijn. Spookbeelden van hyperinflaties en lege banken duiken terug op en herinneren aan de traumatische ervaringen voor zij die nog een beetje normaal geld verdienden. Dat is er trouwens de oorzaak van dat men hier tot zijn honderd moet blijven werken. Met een pensioentje van enkele dollars kom je nauwelijks een dag rond. Honderdmaal dankie en the rest is yet to come.