Happy World Giraffe Day valt op 21 juli, de kortste dag hier op het zuidelijk halfrond. Om dit te vieren spelen muziekbandjes in het centrum van de stad. Niet voor de giraffen, wel omwille van de kortste dag. Eigenlijk is het een Frans en Bretoens gebruik,  dus waarschijnlijk van Keltische origine. De Alliance Francaise heeft het hier geïntroduceerd en met succes! Anders vergaat het de giraffe. Het is wel Happy Giraffe Day, maar het dier zelf heeft weinig reden om gelukkig te zijn.

Op de kortste dag van het jaar rijden we door de wildparken hier in de buurt en valt het ons op dat we, zoals wel vaker, vooral olifanten langs de kant van de weg zien. Net na de start van de Vic Falls Marathon werden we al begroet door één van die dikhuiden. De natuur wordt er letterlijk door platgelopen. In Chobe NP in Botswana, net over de grens met Zimbabwe, staat geen struik of boom hoger dan twee meter. Fijn voor het vergezicht. Een Serengeti of Ngorongoro krater in wording.  Op zoek naar giraffen, omdat het Happy Giraffe Day is, valt ons oog op een heel ongewoon fenomeen. De “langnekken” zien er helemaal niet gelukkig uit! Ze worden bedreigd door de veranderde omstandigheden en miljoenen jaren evolutie lijkt hier voor niks te zijn geweest. Plots zien we, al fotoshootend, een groepje giraffen eten aan de lage struikjes, de nekken horizontaal. Even later vermoeden we drinkende giraffen te spotten. Ze staan met de poten wijdopen om, ondanks hun lange nek, aan het water te geraken. Poten te lang of nek te kort?! Wat blijkt…. de giraffen staan hier gewoon wat ongemakkelijk gras te grazen!

De vraag die zich hier stelt is dubbel. Zijn giraffen grazers? Hebben ze, na een zo lange evolutie, een te lange nek ontwikkeld en moeten ze ofwel hun poten of hun nek korter laten groeien? In de veronderstelling dat de poten geleidelijk korter worden, verplaatst hun zwaartepunt zich en lijken ze niet alleen op een dromedaris, maar dreigen tijdens het drinken hun voorpoten weg te zakken in de modder en vallen ze kopje over het water in. Een kortere nek zou een oplossing kunnen zijn. De okapi heeft lang geleden de gulden middenweg gevonden en de icarusneiging van de giraffen afgestraft. Wie hoog vliegt kan laag vallen. De giraffe gaat hier letterlijk op de bek en loopt chronisch rond met een stijve nek!

Fouten in de evolutie bestuderen vraagt tijd en geduld. Een plaspauze dringt zich op! Vorige week haalden we de kakpot uit de auto en dus worden worden we nu verplicht elders ons ding te doen. Uitstappen in de wildernis is verboden en wordt om diverse redenen afgeraden. Een kleine camping langs de Choberivier verlost ons uit ons lijden. “It’s five Pula per person to shit!, zegt de bewaakster aan de ingang. OK zeker?! Kakkend kijk ik over de rivier en zie enkele nijlpaarden grazen op èèn van de vele eilandjes. Olifanten zwemmen naar de overkant met hun slurven als snorkels boven water. De visarend roept op zijn vrouwtje. Zalig gelukkig draai ik een drol van 5 Pula, omgerekend een halve euro. Eigenlijk niks voor zoveel geluk. Niet de giraffen. Die  hebben werk aan de winkel en zullen een paar stappen in de evolutie moeten overslaan om het nog een aantal jaren uit te zingen op onze aardkloot. Een mutatie, korte poten of een kortere nek of beiden, zou een instant oplossing kunnen zijn. Maar dan muteer je idealiter met twee…Toch een Happy World Giraffe Day toegewenst aan alle giraffen van deze wereld!

En wat die stijve nek betreft, toevallig is het Wereldyogadag op dezelfde dag. Over “coincidence” gesproken. Elke morgen starten we met yoga-oefeningen op het gras. De “cobra”, “krokodil” en sinds kort ook de “giraffe”. Zet jezelf in viervoethouding, strek je nek en probeer zo hoog mogelijk te reiken. Doe dit zo lang en zo vaak je kunt en check regelmatig het resultaat in de spiegel!