Reizen en zeker reisverhalen vind je niet zelf uit. Als ik ergens de mosterd ben gaan halen voor al dat moois, dan wel bij Telemachus. Oude verhalen, zeker die van vóór de 19de eeuw, zijn waar en vertellen niks dan de waarheid, zo helpe mij God. Illustere voorgangers en handleidingen voor eendertwat zijn de Bijbel, de Tora en de Koran. Tot op de dag van vandaag zijn ze een inspiratiebron voor al wat jong is en de weg is kwijtgeraakt!

Het avontuur waar we onze reis van Hove naar Bulawayo op gebaseerd hebben, staat beschreven in een boekje dat dateert uit 1715. Het is geschreven in een apart, archaïsch taaltje. Het lezen vergt wat oefening, maar het beroeren van de bladzijden alleen al maakt het de moeite waard.  Telemachus was de zoon van een reiziger die het noorden kwijt was, nl. Odysseus. Zoals toen de wereld groot en plat was, is die nu klein en rond.

En onderweg zijn was ook toen de hoofdbezigheid. De Goden, dat waren er veel in die tijd, wezen de weg. GPS, Tracks for Africa en andere door satellieten gestuurde gidsen misleiden nu de overlander doorheen het donkerste van alle continenten. Erasmus zei ooit: Wie durft te verdwalen, vindt nieuwe wegen! De Chinezen zorgen daar in een tempo voor dat zelfs Michelin niet kan volgen. De kaarten zijn zo outdated dat ze nog enkel nuttig zijn als behangpapier.

Een Odyssee is het niet geworden, die Afrikareis. Vertrek- en aankomstplaats waren vooraf vastgelegd. De weg ernaartoe slalomde tussen Ebola, Al Qaeda en Boko Haram. Nigeria, Benin en Cameroen werden afgesneden om visaredenen. Al bij al vrij rechttoe rechtaan. Anderhalve maand trager dan het snelste tijdsschema aankomen na een kleine 20.000km zonder mechanische problemen, zonder lekke banden of andere stoornissen, is niet eens zo erg en een once in a lifetime ervaring.

Byo, zoals zovele provinciesteden of middelgrote steden op het afrikaanse continent, is op zijn retour. Economisch wordt het achteruitgesteld. Het brokkelt af aan de randen, rioleringen zijn kapot en de watervoorziening hapert (niet) altijd. De infrastruktuur van voor de onafhankelijkheid is opgebruikt en afgeleefd. Driehonderd keer herstellingen uitvoeren met een stukje draad en plastiekzak?! De Afrikaanse hoofdsteden daarentegen rijzen als mini Dubais uit de grond, barsten uit hun voegen en duwen  al wat oud, versleten en verkrot is plat. Eromheen heerst chaos, overbevolking en vervuiling. Dakar, Accra en andere Lomés zijn een verschrikking om in rond te bewegen. Verplaatsingen van A naar B met een voertuig zijn vrijwel onmogelijk en ronduit gevaarlijk. De taxi of wat daar moet voor doorgaan, is een wrak dat zich overladen met mensen, dieren en goederen in een zwarte rookwolk over het asfalt verdersleept. Tanken doe je  in hoeveelheden van 1 tot max 5L alnaargelang de inkomsten van de dag.

De prijs van de benzine verschilt enorm van land tot land. Oliebronnen en -inkomsten maken dat het betreffende landje zijn brandstof minder taxeert. In de Westelijke Sahara rijden we volgas honderden kms tussen oceaan en Sahara voor 60 eurocent per liter. Angola, mits geld wisselen op straat, rekent 0,30€ aan de pomp. Het is wel merkbaar dat de olieinkomsten van landen als Gabon, Angola en schijnbaar ook Nigeria ooit hoger waren, waardoor nu infrastructuurwerken maar moeilijk afbetaald raken en taksheffingen plots wel nodig worden. De met dikke bakken rondrijdende middenklasse kreunt onder deze onvoorziene lasten en ziet met lede ogen toe hoe corrupte politici en aanverwanten lustig verdergraaien in de alsmaar leger wordende vetpotten. In Zimbabwe betaal je 1,10$ voor een liter diesel.Voltanken doen we in de buurlanden, waar een liter gasoil rond de 80 cent schommelt. Met 240L in de buik is de Landy, met zijn redelijk smalle wielbasis, nog baanvaster en hebben we een actieradius van 1500 tot 2000km. Arrivederci!