OOGKLEPPEN opzetten of leven met oogkleppen!? Nooit gedaan! Even achter de hoek gaan kijken, de situatie observeren, het gewoon vanuit een andere hoek bekijken of met een brede blik, vanuit kikkerperspectief of een fisheagle, allemaal zoveel interessanter en anders.

In de jaren tachtig decimeerde een nog ongeneeslijke ziekte grote delen van de wereld. Afrika werd het zwaarst getroffen en de littekens daarvan zijn tot vandaag nog heel duidelijk zichtbaar in het straatbeeld: veel jong dynamisch volk en een kleinere, oude generatie. In de Paediatric Ward van Mpilo Central Hospital vliegen de fluimen me om de oren en een onophoudelijk gehoest teistert de trommelvliezen. Deskundig wordt het geinfecteerde zootje eruitgeroffeld. Mijn vingers drummen op miniribbetjes en beide handen knijpen zacht als op een ballon de laatste restjes lucht uit de brocolilongetjes. Enkele dagen terug werd dit kind met een zware longinfectie binnengedragen en de vraag naar een longontsteking of tuberculose worden onderzocht. Business as usual in de overvolle zalen van deze kliniek aan de rand van Mzilikazi Township. Zeven mooie dagen verder stap ik fluitend de kinderzaal binnen en benader het bed met het nog niet minder zieke kindje. Onderaan, achteloos op de warrige lakentjes, ligt het bruine dossierkaftje. Even de inhoud checken en dan op hetzelfde deuntje enkele nieuwe drumritmes uitproberen, neem ik me vandaag voor, en vooral verder versnellen. Niet makkelijk en die ritmeveranderingen vinden kindjes, zelfs ziek en vol sputum, gezellig en vaak beginnen ze te lachen en hoesten maar….                                         In grote, dikke, rode stiftletters staat op de kaft HIV+ geschreven! Eerlijk, ik verwonderde me al waarom het hier rond dit bedje zo stil was vanmorgen. Normaal zijn verplegend personeel en of ouders altijd aanwezig en staat de pot Vaseline bij de hand, blinkt het kind van kop tot teen. Kortom, er heerst een sfeertje rond het bed. Het is stil!

Mijn systeem scant de omgeving op lichtpunten en kleur. Buiten is het egaalgrijs met strepen van glas. Binnen zie ik  rood van schaamte, paars van woede, ik erger me blauw, trek wit van woede, lach iets vaker groen en heel af en toe zie ik een helfel ThéLaublauw! Grijzemuisgrijs, echt het mooiste grijs, is daar waar het begon, nu een kleine twee weken terug. Het is trouwens een heel andere manier van onderwegzijn. Zo binnenin op stap, zonder paspoort of bagage. Niet hoeven oppassen voor rauwe groenten vol besmet water, migrerende larven, anophelesmuggen en geniepige rodevlekkenvliegjes! No roadblocks! Licht reizen is het!

Het laatste boek van Paul Theroux ligt hier naast me op de poef: Het diepe Zuiden. Voor het eerst trekt de schrijver naar het zuiden van zijn eigen land. Hij is ondertussen de zeventig gepasseerd en heeft de zuidelijke staten van de VS nog nooit bezocht. Na tien blz ergernis spuien over het hedendaags reizen paravion, de mensonwaardige controles, de fouillages en ondervragingen á la Nazi en de Big Brother maatschappij waar we ongezien(?) in zijn terechtgekomen, voelt hij zich bevrijd als hij in de auto stapt, de deur dichttrekt en on the road gaat. Dit keer zonder paspoort, betast en bevraagd te worden…gewoon starten, Bob Dylan,…Like a Rolling Stone.

Europa en grote delen van onze geïndustrialiseerde wereld zijn besmet door een andere ziekte. Het zich brocoligewijs verspreidende, op holgeslagen, celdelende, mutererende, evoluerende inwendige van de mens. Minder explosief en tot de verbeelding sprekend als Aids. Minder campagnes en leuke affiches ook. Toch zeker als je de doodsbedreigingen op de tabaksreclames nog grappig zou vinden ben je pas een échte, oldstyle Marlboroman. Beware! The next one you love, could be the one that gives you Aids! Als dat geen liefde is! Zulke affiches informeerden in de jaren tachtig de mensen over het reële gevaar van besmetting. Zonder veel resultaat echter. Toen! Levensverwachting nog 35j. Een generatie weggevaagd!

Anno 2016 boeren de religieuze vertakkingen geïnspireerd door God als nooit tevoren en doet men verwoede pogingen om dollars in handen te krijgen….als nooit tevoren. Alles komt terug….     Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen!