A’pen is de hoofdstad van ons afgescheurde Apenland. Sinds enkele jaren leven meer dan de helft van de Vlamingen met die illusie. Op een dag in een onafhankelijk Vlaanderen kunnen oud worden en zo hun kinderen een echte toekomst kunnen bieden.

Spijtig genoeg voor hen bestaat er zoiets als een Vreemdeling, zijn er nog andere talen op de wereld en is een geëlectrificeerde omheining van enkele honderden kilometers misschien wat overdreven. Alhoewel, ZAfrikaanse boeren hebben ervaring op dat vlak.

Ommuren zou ook nog kunnen. De geschiedenis leert ons dat op iets langere termijn zulke drastische maatregelen tot grotere problemen leiden. Europa is omringd door zeeën, tientallen meters diep, en zelfs dat volstaat niet om ongewilden buiten te houden. Open the gates, laat de muren vallen, haal de omheiningen weg en kijk met interesse en openminded naar wat er gebeurt. De wereld door een roze bril bekeken, met ogen oud genoeg om een vaag oordeel te vellen over de realiteit en genoeg geterroriseerd door de zon dat een dringende een eyecheck nodig is.

Monet schilderde zijn vierentwintigurenschilderij van de waterlelies in de Parijse Orangerie toen hij vrijwel blind was. Het eindigt dan ook in duisternis en zijn dood. Vormen vervagen en kleuren worden sterker. Contrasten zijn minder duidelijk en overgangen worden mooier. Ongelooflijk vind ik dat, ook al lijkt de natuur der dingen en de ouderdom hem hier geholpen te hebben. Vrijblijvende imprsessies van het Impressionisme.

Tijdens het bezoek aan de expositie “Glasses” van Luc Tuymans in het Mas valt het portret van Patrice Lumumba op. Felle, heldere ogen gekaderd in een eyebrow ziekenkasbrilletje. De eerste premier van een onafhankelijk Congo, vermoord met de toestemming van Bwana Kitoko, Koning der Belgen. Erg vond ik dat en hoogst onrechtvaardig, toen ik dat jaren later tijdens de lessen geschiedenis te horen kreeg.

In de soukhs van Marrakech, langs de muren van de Bab el Khmid, liggen spulletjes uitgestald die zelfs op een stort niet zouden misstaan. Één schoen zonder veters, een vuil hemd, lepeltje, plastiek potje,… De zak of de kar wordt leeggekieperd en zoek het maar uit. Daar vond ik dat eerste ziekenkasbrilletje, de eyebrow. Later nog één en nog één. Gaandeweg gewassen, gepoetst, zonnebrilglazen en leesglazen erin laten zetten. Sterke brilletjes zijn dat. Lumumba zit het als gegoten.