Lobito, Benguela, Boma in de DRC, St.Louis in Senegal, Landana in Cabinda, … plaatsen op onze weg met een onschatbare rijkdom aan architectuur. Er staan zoveel pareltjes van koloniale en neo-koloniale stijl en nog meer staan er te verkrotten of zijn reeds door de natuur overwoekerd of door oorlog verwoest. Niets is voor altijd.

Architecten Zonder Grenzen (ASF) heeft potentieel projecten zat. Maar ze moeten zich er wel om bekommeren en de koloniale architectuur van Afrika in kaart brengen. Als dat al niet gebeurd is!? Een beetje hulp kan geen kwaad en ideeën te koop!

Urbanisatie en bescherming van wat ervan overblijft, is wat men volop bezig is op het schiereiland van Lobito. Het centrum van Bulawayo en de oudste buitenwijk ervan kan zo uit een fimset zijn weggeplukt. Beschermen met straatlantaarns, parkeermeters en stoepranden! En als het even kan, zet er dan de lichtblauwe Mazda’s en andere goedkope autootjes uit die jaren tegenaan.

ASF houdt zich voornamelijk bezig met het opzetten van bouwprojecten voor de armen en daklozen, veronderstel ik. Als ik hier rondkijk in Angola en andere Afrikaanse landen, constateer ik dat de Chinezen dat beter kunnen. Spookwijken  aan de rand van de stad lijken de nieuwe townships te worden. Kleine, gelijkvormige huisjes worden massaal in de woestijn neergezet. Een schooltje, kliniekje en supermarktje ernaast en dan is het nog maar wachten op de eerste herder of boer die zich in die moderne woestijn wil vestigen. In China zelf staan van die spooksteden al jaren onbewoond leeg te verwaaien in het grote niets.

To be continued….