Dit is een verhaaltje voor kindjes jonger dan twaalf jaar, die al woordjes van twee en misschien wel drie lettergrepen kunnen lezen. Ook voor kindjes met losse tanden die al kunnen fietsen zonder handen en met kapotte knieën van het vallen. Newborn Ferron krijgt wel een voetbalpakje van Gabon en heeft een schot als een kanon, maar ….  hij kan nog niet lezen en spreekt alleen brabbelwoordjes. Dus!

Dit verhaal is een heel oud vertelseltje van een dorpje aan de kust van de grote oceaan in Gabon, het middelste midden van het uitgestrekte Afrika.

De schildpad en het luipaard

Er was eens een schildpad met de mooie naam Shellfie en een luipaard Zonder Naam. Op een mooie dag gaan ze samen stappen door het grote donkere bos, dicht bij de evenaar. De evenaar is een heel speciale plek op de wereld. Het is er altijd warm en nat en de dag is er even lang als de nacht. Het is daar net zo lang licht als donker. Grappig hé!

 

Het luipaard Zonder Naam doet graag stoer met al zijn zwarte vlekken. Hij zegt tegen Shellfie dat hij de stoutste is van alle dieren. Neen, dat ben ik, lacht de schildpad, We zullen wel zien! Opgewekt stappen ze verder door het dichte oerwoud. Ze zetten vallen om dieren te vangen. Daarna roosteren ze het vlees op een vuurtje. Zonder Naam eet al het vlees snel op. Shellfie bewaart het geroosterde vlees en steekt het in een mandje. Geef hier! zegt het luipaard boos en pakt het mandje van op de rug van de veel te trage schildpad. Shellfie is boos, maar zegt niets.

Zonder Naam krijgt dorst van al dat stappen en eten. Daar,  iets verder, is een bron met bronwater, zegt Shellfie, ga er maar naartoe. Ik wacht hier wel even en zet nog vlug een paar vallen. Snel neemt hij het mandje van Zonder Naam en vult het met stenen. Het andere mandje zet hij op zijn schild en wacht op zijn stoute vriend vol vlekken. Oh! Je hebt nóg een mandje vol vlees! Wat leuk voor jou. Kom, we stappen naar huis voor het donker wordt. Straks vinden we de weg niet meer, zegt Zonder Naam.

Na een tijdje gaan ze elk naar hun mama, die thuis visjes zit te bakken. Gooi die vissen maar terug in het water! We gaan vanavond gebraden wild eten!, roepen de twee vrienden. De mama van Shellfie is dolblij als ze de lekkere stukken vlees ziet liggen in het mandje. Mama luipaard  neemt het mandje van Zonder Naam vast en doet het deksel eraf. Wat is dat?, gilt ze, Stenen! Potverdorie nog aan toe! Die schildpad is echt veel stouter dan ik dacht, knarsetandt het luipaard! Ik ga slapen!

En jullie ook, stoute kindjes, of ik eet je op, want ik heb grote honger!