De Atlantische Oceaan wijst ons al enkele weken de weg.  Frankrijk, Spanje en Portugal zijn gepasseerd. Marokko heeft een kustlijn langsheen de oceaan van Tanger tot voorbij Dakhla, net voor de grens met Mauretanie. Een slordige 2000km waar wij als Belgen alleen maar van kunnen dromen. Stel u voor! Één ononderbroken muur van appartementen 6 of 8 hoog, who cares, met elke 60 km een autostrade die uitmondt in een wijde delta tussen rijen huizenblokken. Het urenlange wachten in files op net die ene zonnige dag, behoort definitief tot het verleden.

Marokko is in vele opzichten op weg om Belgie te evenaren. Het Noorden althans. Openbare Werken moet het drukst bezette departement in de Marokkaanse regering zijn, naast Terrorismebestrijding en Religieuze Aangelegenheden. Wegen, verkavelingen, grote infrastructuurwerken, het land wordt in sneltempo omgetoverd tot een modern ogende staat. De Amerikanen en Saoudi’s investeren zich te pletter. Het belang van Marokko in de Arabische wereld is merkbaar groot. Hoe breder en verder Onze Civilisatie reikt, hoe meer controle en-niet minder belangrijk nu- hoe geringer de neiging om naar het rijke Westen i.c. Europa te trekken.

Wij kamperen ons rustig een weg langsheen die grote bouwwerf. We zijn nu zowat halverwege en er lijkt geen eind aan te komen! Sean en Tessa, de Schotten die we in Tanger ontmoetten op de half wegverkavelde camping Miramonte, gaven ons in ruil voor een kaart van Spanje en Portugal, een Michelinkaart met alle campings in Marokko erop aangeduid. We doen echt moeite en zoeken, meestal vruchteloos, naar de aangeduide plekjes op de kaart. Gesloten, plaatsgemaakt voor een vakantiedorp of gloednieuw hotel, totaal verloederd en opgebruikt na 60j onafhankelijkheid. Het traditionele campinggebeuren met de tent, ligt op sterven.

De campingcar, camper en grote mobilhome zetten zich probleemloos naast  bouwwerven, op een stuk braakliggend terrein of parking aan het einde van het dorp! Het alternatief nl. wildkamperen wordt ons om voor de hand liggende redenen door iedereen afgeraden. Koppesnellerij is terug  en meer dan ooit een afschrikkingsmiddel voor eenieder die zich in moslimgebied alleen op pad waagt.

Een nieuwe allergische reactie duikt op. In heel specifieke, nog nader te omschrijven omstandigheden, beginnen plots mijn neusvleugels te flapperen, dreigt mijn neustussenschot het te begeven en beginnen mijn voorhoofsholtes met volle kracht tegen  mijn frontale hersenkwab te beuken.  De oorzaak is een sterk geconcentreerd mengsel van rottende visresten, overlopende toiletten,  zware, warme, vochtige lucht en veel mensen.

Het Ministerie van Binnenlandse Zaken is zo drukbezet met het voorkomen van onthoofdingen, dat er geen manschappen en budgetten overblijven voor afvalverwerking en waterzuivering. Brussel moet in Belgie zowat de laatste stad geweest zijn waar nog lustig en ongezuiverd geloosd werd, wat van de Zenne een open riool maakte. Hier loopt de smurrie gewoon over de straten, langs de muren en rotsen. Een sterkgeconcentreerd moosgeurtje verwelkomt je in elk min of meer bewoond stukje Marokko. Afval wordt over muren gekieperd en op stranden gestort. De zee neemt onverstoorbaar mee. Eb en vloed. De oceaan slokt op en braakt even verder weer uit. Mooie strandjes hier!

Vanavond weer een unieke  oranjerode zonsondergang!