Het enige exemplaar van de Homo Africanus in een piepklein bergdorpje in de Spaanse Pyreneeen, ,is de helper van Victor in het kruidenierszaakje/bakkerij van Jobita. Zijn naam is Mor van Amor en dat straalt jij ook uit naar iedereen die de bakkerij annex groentewinkeltje passeert. Hij zit met een brede smile naast mij tegen de muur in de schaduw van de brandende middagzon. Hij houdt een brandende struik wiet tussen de lippen en heeft een glas cola in de hand.

Of dat denk ik toch, want even later verklapt hij me dat het een mengeling is van rode wijn en cola. Hij wordt er alleszins gelukkig van en, na een nachtje weken in de bakkerij, ook slaperig. Net voor hij vertrekt voor de middagsiesta vertelt hij me dat hij hier de enige Negro is en dat dat zwart zijn in zo’n kleine gemeenschap echt wel een voordeel is.

Hij is zeven jaar terug als een van de uitverkorenen in Spanje beland. Hij is snel in een ander bootje gestapt met een Spaanse huwbare, heeft onmiddellijk een kind verwekt en zijn papieren in een ruk in orde gebracht. Nu leeft en werkt hij als El Negro hier in het dorp. Hij is bovendien drietalig, spreekt Wolof, Spaans en Frans en is dus een handige tolk tussen mij en het oude volkje dat hier op de Plaza Mayor passeert en nieuwsgierig onze activiteiten observeert.

Enkele  jaren geleden stond er in een museum in een stadje in het noorden van Spanje nog een opgezette neger tentoongesteld., El Negro.Een Nederlandse journalist, Frank Westerman, heeft er een boekje over geschreven en is tevens op zoek gegaan naar diens  geboortestreek in Zuidelijk Afrika. Uiteindelijk is hij daar respectvol begraven. Nog niet zolang geleden ben iik eens gaan kijken en bleek dat ze een beetje verveeld zaten met dat verhaal een museum waar nooit geen kat naar komen kijken is, werd plots wereldbekend in Nederland en Belgie! Ze konden me nog wel de plaats aanwijzen waar El Negro alltijd had gestaan.

In de kelders van het Museum van Midden Afrika in Tervuren zullen ook nog wel een paar van die opgezette exemplaren liggen. Een Pygmee opzetten kan niet zo moeilijk zijn en de dozen afgehakte zwarte handjes uit de tijd van het koloniale bewind van Leopold de Tweede, zullen daar ook wel in kartonnen dozen staan opgestapeld. Nu ze daar een grote kuis aan’t houden zijn en het beeld van ons koloniaal verleden wat willen opsmukken met een ander concept van tentoonstellen, zou het geen slecht idee zijn die dozen naarboven te halen en , in navolging van de duizenden schedels die her en der  tentoongesteld staan als blijvende herinnering aan een of ander schrikbewind, ….. Of eens in de vuilbakken gaan snuffelen.