Er  was ooit een tijd, nog van voor men over het einde van de wereld begon te praten, dat men de oude, trage dieselmotoren een klein halfuur liet warmdraaien voor men er de baan mee optrok. Zo werd ik elke  morgen in een halfslaap de geur van de uitlaatgassen, die opstegen tot in mijn mansardekamer, gewaar. Voor mij rook dit als lentebloesem.  Om 4h in de ochtend besefte mijn halfbewuste toestand heel goed dat er nog lekker drie uur kon verdergeslapen worden voor ik me moest klaarmaken om naar school te fietsen. Het was de tijd van de nieuw patatten.

Ondertussen behoort dit tot het verleden, zoals  ook het roken in openbare gebouwen en groezelige cafés. Vierwielers rustig laten warmdraaien is not done en binnenkort zal met kindjes aan de hand rondlopen in de stad naast de nooit ophoudende stroom uitlaatgassen uithoestende auto’s, ook verboden worden. Maar goed ook, want de romantische herinneringen oproepende geur van slecht verbrande diesel is nu gewoon pollutie, daar hebben we teveel van en dus behoort het nu tot  de grootste doodsoorzaak in onze westerse wereld. We kunnen zo nog even verder kankeren, maar ook dat houdt risico’s in voor de gezondheid.

In een nog niet zo lang verleden werden de gezinnen in Marokko gestimuleerd om iets hygiënischer te gaan leven.  De plaatselijke badkamer, hier ook wel hamam genoemd, verscheen in de huizen. Het was niet meer dan een vloer waarop men zich kon wassen en die langs onder kon verwarmd worden met een vuurtje en tegelijk werd ook een olievat gevuld met water aan het stomen gebracht. Sindsdien lopen alle Berbers er frisgewassen  bij en zijn ze voortdurend op zoek naar brandend materiaal om de hamam warm te stoken. Niet eenvoudig, want hout is heel schaars.

I love the smell of plastic in the morning!

Elke morgen word ik wakker met de geur van verbrande plastiek. De rook hangt als een nevel tussen de huizen.  Zoals je al weet, groeit plastiek hier aan de bomen en struiken. Afval wordt niet opgehaald en dient als goedkope brandstof voor de kleine oventjes en hamams. Af en toe proef je zelfs een  licht plastieksmaakje in de platte berberbroden. Romantisch?! Of toch stilaan de rommel maar ophalen en ergens anders verbranden!? Ik weet in Wilrijk een grote verbrandingsoven staan. België heeft toch voldoende verse lucht gekocht van de Russen. De komende jaren kunnen we op onze beide oren slapen,  met een wasspeld op onze neus.