Het is einde maart. Overvloedige sneeuwval zorgde ervoor dat de Col du Tiscka afgesloten was voor alle verkeer. Rondrijden was het enige alternatief en na 7 uur gevarieerd terrein en een avontuurlijke passage over de Tizi n’Test, heeft de Landy mij hier in Marrakech afgezet.

Aan de Bab El Khemis zitten de rommelaars. Het is vergelijkbaar met de Vrijdagmarkt bij ons. Spullen die je alleen nog op het containerpark kwijtkunt of vroeger op het stort, worden hier op de grond gekieperd. Plaats genoeg and I love it!

Voden en oude metallen, stond in dikke, geverfde letters op de poort van den Ingels, oudijzermarchant in de jaren 60 op het hoekje van de Veldkantvoetweg! Elke vrijdag naar de gelijknamige markt is de voorbije jaren mijn favoriete time out geweest. Er zijn is vaak al voldoende. Soms iets leuks op de kop tikken is nog beter. Zoals vanmorgen hier.

Jarenlang vulden ze de straten van Marrakech: Les Petits  Taxis, de kleine aftandse Peugeotjes met hun leuke, mooi beschilderde roofracks. “Verkocht!”, riep ik de verkoper toe dit dit stuk onbenul voor 100Dhs kwijtwou. Niet nog eens naar huis meesleuren, moet hij gedacht hebben. En, zoals het meestal gaat, voor mij is dit een gift uit de hemel. Ideaal om op mijn dromedaris te monteren en om kleine niet al te zware dingen mee te nemen. Een taxi driver vertelde me dat ze, de kleine Peugeotjes, nu in Brazilië rondrijden. Straffe bakskes moeten dat zijn, zeker als je bedenkt dat de Kakas en Neymars van deze wereld hierin  van A naar B worden gevoerd.

Le Petit Taxi Landy wordt onderweg het lokmiddel om mensen op te pikken langs de kant van de weg.. Een leuke babbel verder zet je ze dan weer af, een verhaal rijker en zij iets dichter bij hun bestemming.