Na zonsondergang daalt de temperatuur vrij snel. En als de wind door de vallei waait vanuit de hoge, besneeuwde bergen, wordt het ronduit frisjes en kruip je snel naarbinnen. Tussen de dikke muren is de temperatuur vrij constant. Winter en zomer tussen de 15 en 20°C. De aarden wallen zijn onderaan gemakkelijk een halve meter dik en de kleine raampjes houden de zon buiten.

Elke ochtend wassen we ons met het warme water van een waterketel. Net voldoende om het stof af te spoelen en  milieubewust. Water is zoals overal ter wereld ook hier een kostbaar goedje geworden.

Nu het stromend water is gearriveerd, is een warme douche zo af en toe geen overdreven luxe. Vooral de afwas in de keuken wordt er iets makkelijker op.

Fadil en Zin zijn de loodgieters die dit klusje in geen tijd zullen klaren. Twee dagen schatten ze voor de werken en ze beloven ons dat we diezelfde avond zeker een warme douche kunnen nemen.

Zo gezegd zo gedaan en s’avonds roepen ze ons enthousiast toe om hun werk te tonen. De douche werkt, er komt zelfs warm water uit. Maar zowat alles hangt scheef. De brander lijkt van ver tegen de muur gegooid. De koperen leidingen lopen diagonaal naar de kranen en de douchestang is kromgetrokken om hem aan de muur te bevestigen.

We nemen eerst een zalig warme douche, gaan proper afgespoeld onder de lakens en besluiten s’morgens het hele zwikje van de muur te laten halen en te herbeginnen.

Met een Duitse Grundlichkeit probeer ik hen uit te leggen dat al wat scheef is recht moet. Horizontal! Vertical!. Horizontal! Vertical! En zo ga ik nog even verder tot ze beginnen te lachen en begrijpen wat het moet worden.

We zijn nu drie dagen verder en alles hangt aan de muur. Recht , niet helemaal, maar functioneel en OK.

Yes, it’s not impossible!.